"Als je vrede wil, zorg dan voor rechtvaardigheid"

Vandaag hebben wij een bescheiden correctie aangebracht in het officiële vervolgingsbeleid en het ministerie van Justitie een koekje van eigen deeg gepresenteerd. We hebben daarbij gebruik gemaakt van twee explosieve ladingen en een tijdsvertrager, die we geplaatst hebben bij de "huisdrukkerij" van het gebouw. Onze actie van vandaag ligt in het verlengde van de actie van de RARA tegen de KMAR, een week geleden.

De vernieuwing aan de buitenkant van dit gebouw houdt niet op bij de toegangspoort. Binnen wordt hard gewerkt aan een hernieuwde vormgeving op het gebied van controle en repressie. Aanwijsbaar bevinden zich er de verantwoordelijken, planners en strategen van een misdadig asielbeleid, vluchtelingenkampen, ultra-moderne bajessen en geautomatiseerde controle-instrumenten. In samenwerking met andere landen wordt hier een gecoördineerd justitieel beleid bepaald ter bescherming van de politieke en economische eenwording van Europa.

Justitie en binnenlandse veiligheid vormen samen een van de terreinen waarop de Europese eenwording concreet plaatsvindt. Een voorlopig sluitstuk van de justitiële eenwording had de ondertekening van de uitvoeringsovereenkomst op het Schengen-akkoord moeten zijn. "Schengen" is destijds op verkenning gegaan met 5 aan elkaar gewaagde lidstaten van de EG. Zij gingen op pad met de vraag hoeveel moeite het kost die eenwording daadwerkelijk te realiseren. Een testcase dus, een politiek project, waarvan de betekenis veel verder reikt dan de grenzen die het aangeeft. Het uitstel van de ondertekening, uiteindelijk te wijten aan het ontbreken van tegenmaatregelen ten aanzien van de "potentiële immigratiestroom van miljoenen Duitse burgers" (zogenaamde etnische Duitsers, niet alleen uit de DDR, maar ook bijvoorbeeld Roemenië) zorgde in Nederland voor enorme opluchting. Nu hoefden de diverse protesten, die zich op het laatste moment opstapelden, zoals het gebrek aan openbaarheid en participatie, de vergaande persoonsregistratie die Schengen inhoudt enzovoorts, niet meer via de parlementaire blabla gekanaliseerd te worden. Ze losten zich vanzelf op. Het hele parlement, inclusief GroenLinks, toonde zich blij en tevreden. Terwijl het toch echt niet hun protest was waaraan het uitstel te danken was. Kohl haalde de bewuste kastanje uit Neerlands politieke vuur.

De opzienbare ontwikkelingen in Oost- en Midden-Europa vormen niet de enige reden waarom het dak niet op het Schengenhuis gezet werd. De bouw stagneerde meerdere malen en de vraag is of die eigenlijk nog wel afkomt. Een deel van het materiaal is namelijk inmiddels al door de 12 lidstaten van de EG overgenomen. De respectievelijke hoofdstukken uit de Schengenovereenkomst worden bijgewerkt en gespecificeerd tot ze als afzonderlijke verdragen door de 12 ondertekend kunnen worden. Nu al kent de EG het verdrag over het asielrecht, met precies dezelfde punten als het Schengen-akkoord. Hoe dan ook, of het huis nu onafgebouwd of onbewoond blijft, het fundament staat.

Wat die vernieuwde vormgeving van controle en repressie, waaraan hier gewerkt wordt, betekent, is wel het duidelijkst zichtbaar op het gebied van de asielpolitiek. De uitwijzingsmachine waarmee asielzoekers geconfronteerd worden, is de laatste jaren steeds meer geperfectioneerd : onder druk van het ministerie van Justitie worden grenscontroles al door ambassades in het land van herkomst zelf, of door de luchtvaartmaatschappijen uitgevoerd. De asielprocedure is steeds verder verkort, wat inhoudt dat ambtenaren van Justitie via een computeruitdraai bepalen of iemand kan blijven of niet. Er vindt een actief opsporingsbeleid plaats : razzia’s in pensions en ateliers, inzet van nieuwe marechaussee-teams, etcetera, etcetera.

De hardheid van de asielpolitiek heeft in enkele West-Europese landen een sociale beweging doen ontstaan, die protest en direct praktische solidariteit met elkaar verbindt en zo de deportatiepraktijken tenminste enigszins bemoeilijkt. Diverse militante acties hebben de uitvoerders hiervan rechtstreeks getroffen.

Onze actie van vandaag ligt in het verlengde van de actie die vorige week door RARA tegen de KMAR gedaan is, en wij onderschrijven de daarin gestelde eisen :

 vluchtelingenbeleid uit handen van politie, Marechaussee en Justitie ;
 geen gedwongen vestiging in kampen, geen vreemdelingenbewaring ; sluiting van speciale gevangenissen ;
 vrije toegang voor vluchtelingen tot alle noodzakelijke financiële, juridische, sociale, educatieve en medische voorzieningen ;
 erkenning sekse-specifieke vluchtgronden ; schrappen van het begrip "economische vluchteling".

Hoe onmenselijk de behandeling van vluchtelingen is, willen we hier niet nog eens herhalen. Iedereen wiens ogen, oren en hart nog enigszins openstaan, kan het weten. Het racisme en de hypocrisie druipen er gewoon vanaf. Enerzijds wordt er gesproken over "hordes vluchtelingen aan onze grenzen", die "profiteren van onze voorzieningen", terwijl anderzijds in EG-verband de bezorgdheid uitgesproken wordt over het feit "dat het Europa aan voldoende bevolkingsaanwas ontbreekt", "dat het voortbestaan van de Europese bevolking veiliggesteld moet worden". West-Europese vrouwen worden door middel van premies en reageerbuisbevruchting gestimuleerd om kinderen te krijgen, terwijl toch beweerd wordt dat Nederland "vol" is.

De macht en de willekeur van de politie en de Marechaussee binnen de asielpolitiek zijn nu al aanzienlijk. De Europese verdragen zorgen ervoor dat de macht nog meer in handen van deze uitvoerders te liggen komt, en daarbij bij hun subjectieve beoordeling. "Wat het ook wordt, het betekent buitenlandertje jagen", aldus een Marechaussee over het Schengenakkoord. Maar hierbij gaat het niet alleen om vluchtelingen : ze worden ingezet tegen groepen mensen die volgens politieke criteria al van tevoren als "gevaarlijk" zijn gedefinieerd. SIS-computer, legitimatieplicht en controles op straat zijn daarbij de nieuwste middelen. De grenzen worden gewoon van buiten naar binnen verlegd. Het resultaat kan niet anders zijn dan meer uitwijzingen en meer gevangenen. Op deze ontwikkeling wordt al geruime tijd geanticipeerd : het aantal cellen is de afgelopen paar jaar meer dan verdubbeld. Ook de structuur van de bajes en de ’behandeling’ van gevangenen daarbinnen zijn aangepast ; nieuwe high-tech bajessen zijn en worden gebouwd met speciale beveiligde afdelingen. Permanente en langdurige isolatie zijn een vast onderdeel van de behandeling geworden. Het is tot een gecoördineerd West-Europees beleid geworden, dat tegen gevangenen wordt ingezet. Om te voorkomen dat gevangenen zich organiseren en om ieder verzet te breken. Zo wordt de strijd van politieke gevangenen om bij elkaar in groepen geplaatst te worden in heel West-Europa met harde hand onderdrukt. De hongerstaking die momenteel door de gevangenen uit de GRAPO en PCE(r) in Spanje gevoerd wordt, is hiervan een duidelijk voorbeeld : folter in de vorm van dwangvoeding en de in de BRD ontwikkelde "coma-methode", alsmede het consequent doodzwijgen van de strijd, zijn de antwoorden van de staat. "Pas je aan of sterf", onder dat motto wordt het verzet van gevangenen tegen isolatiepraktijken in verschillende landen en op verschillende manieren geprobeerd het zwijgen op te leggen. Ook hier in Nederland.

De Europese eenwording heeft de laatste tijd een geheel nieuwe dynamiek gekregen. De positie van de heersende klasse in West-Europa is door de internationale ontwikkelingen in alle opzichten versterkt, zonder dat ze daar zelf veel voor heeft hoeven doen. De EG ontwikkelt zich nu onder West-Duitse leiding tot een economisch en politiek machtsblok, dat haar drang tot expansie en onderwerping nauwelijks meer verhult. Als vliegen op de stront storten West-Europese bedrijven en banken zich op de Oost-Europese landen, om hen zo politiek en economisch aan zich te binden. West-Europese regeringen verkeren in jubelstemming over de zogenaamde "overwinning van het kapitalisme", er wordt opeens over "vrede in de wereld" gesproken, alsof die alleen uit Europa zou bestaan. Ondanks twee wereldoorlogen is blijkbaar nog steeds niet voor iedereen duidelijk dat kapitalisme en oorlog onverbrekelijk verbonden zijn. De oorlog in de drie continenten, in stand gehouden door wapens en economische chantage door het westen, gaat intussen onverminderd door en wordt eenvoudig doodgezwegen.

Het lijken verschillende problemen in verschillende delen van de wereld : de sociale en politieke gevolgen van de herstructurering in het westen, de onvermijdelijke veranderingen op politiek en economisch gebied in de landen van het "reëel bestaande socialisme" en de ongekende massale ellende in de landen van de drie continenten. Maar aan de basis daarvan ligt nog altijd de ongebroken macht van het kapitalistisch systeem. Echter, de "dictatuur van het kapitaal" is geen oplossing voor de problemen en behoeftes van de mensheid, noch in het westen, noch in het oosten, noch in het zuiden. Het kapitalisme kan immers alleen bestaan ten koste van uitbuiting en vernietiging.

Het socialisme is niet dood ; het ideaal van een klasseloze maatschappij, waarin gelijkheid en vrijheid geen prijs hebben, blijft voor ons recht overeind staan ! We hebben in het geheel geen zin om te wachten tot het kapitalisme aan zijn eigen logica ten onder gaat. De uitbuiting en vernietiging van mens en natuur zijn zodanig dat de noodzaak voor verzet levensgroot is. In schril contrast hiermee is echter de toestand van links : de realiteit is immers dat geen enkele linkse kracht momenteel in staat is om een serieus antwoord te formuleren op de ontwikkelingen om ons heen. Het tempo van de herstructurering, Europa 92 voor de deur, de ontwikkelingen in Oost-Europa, het defensief lijkt totaal. En intussen krijgt de hegemonie van de heersenden de kans om zich weer te versterken, "sociale markteconomie" en "democratie" zijn de leuzen, die nu nog meer als universele waarden worden voorgesteld. Zij moeten dienen om de wereldwijde verantwoordelijkheid voor wereldwijde uitbuiting en voor fascisme te versluieren. We zullen de handen opnieuw ineen moeten slaan en, uitgaande van de reële situatie, een duidelijke strategie moeten ontwikkelen om door deze hegemonie heen te breken. Om door alle versnippering, individualisering en apathie heen weer perspectief op verandering te bevechten. Naast al het noodzakelijke - en vaak ondankbare - politieke werk, denken wij dat militante actie een noodzakelijk onderdeel is van die strijd. Zij zijn een uitbreiding van de politieke mogelijkheden. In de huidige situatie, waarin onze kracht nog relatief zwak is, zullen wij ze gebruiken om grenzen te stellen, te breken met de pacificatie en machteloosheid, en om ruimte te scheppen voor verandering. We zullen de dingen weer in hun ware context moeten plaatsen ! Hier hebben wij met onze actie een bijdrage aan willen leveren.

Revolutionaire Anti-Racistische Actie "Crespo Galende"

Crespo Galende werd op 19 juni 1981 na meer dan 100 dagen hongerstaking door de Spaanse staat vermoord. Met deze hongerstaking door gevangenen van de GRAPO en de PCE(r) was destijds bevochten dat de gevangenen bij elkaar geplaatst werden. In de jaren daarna zijn zij, mede onder druk van het West-Europese beleid, langzaam maar zeker van elkaar geïsoleerd. Op dit moment voeren de gevangenen in Spanje al 4 maanden een hongerstaking om deze isolatie weer ongedaan te maken. De Spaanse staat geeft echter geen duimbreed toe : de gevangenen krijgen dwangvoeding toegediend en een aantal van hen wordt kunstmatig in leven gehouden door de "coma-methode". Terwijl de West-Europese regeringen hun mond vol hebben over schendingen van de mensenrechten elders in de wereld, worden in West-Europa zelf politieke gevangenen, die strijden voor rechtvaardige eisen, in alle stilte vermoord.

 Breek de stilte
 Samenplaatsing van de gevangenen van de GRAPO en PCE (r)